Hayat bizi şaşırtmak için var galiba. ;)
Bundan tam bir sene önce bu blogu açmaya karar verdiğimde Acaba yapabilir miyim? diye soru işaretim hiç olmadı ama istikrarlı olup devam ettirebilir miyim diye düşünmedim değil doğrusu. En başından beri epey yorucu ve sürekli takip gerektiren bir iş olacağını biliyordum. Ancak şimdi görüyorum ki, severek yapılınca hiçbir iş zor gelmiyormuş. Aksine hayatın karmaşasında sana güç veriyormuş. İnsanın sevdiği biri için bir şeyler yapması kendini daha da iyi hissettiriyormuş.
Öyle ki, bu işi o kadar çok sevdim, zevk aldım ve mutlu oldum ki, bugün kendimle gurur duyuyorum desem kabalık etmiş olmam umarım. Çünkü hayatımda ilk defa bu kadar çok kişi yazdıklarımı okudu, birinin yaptığa işe bu kadar inandım, sen deli misin?, işin gücün yok mu? diyenlere kulak asmadım ve beni mutlu eden bu blogu açtığım için her gün kendime teşekkür ettim.
Aslında kendime verdiğim sözü tutmuş, en önemlisi işe yaramıştım. Bu yaptığım şeyin yani "bir başkası için blog yazma fikrinin" dünyada başka bir örneği var mıdır bilmiyorum ama yaptıklarıma baktığımda; 20000 tık almış, 50 post yazmış, yaptığım fotoğraf kolajları ve video birçok yerde yayınlanmış, yardım kampanyası, imza günü, mekan-olay ayrımı yapmadan Oben'in olduğu her yere koşa koşa gitmiş, partilerde gönlümce eğlenmişim.
Tabii ben bunları yaparken Oben'in bana verdiği desteği, inancı, sevgisi her şeyden önemliydi. O, beni desteklemese ya da yapılmasını istemese bunların hiçbiri olmazdı. Beni benimsemesi ve güvenmesiyle bütün bu yaptıklarımın karşılığını almış oldum.
Her şey bir kenara ben çok iyi bir arkadaş kazandım aslında. Oben için içimden gelen sesi dinledim ve hiç pişman olmadım. Evet hayat bize güzel, evet eğleniyoruz. Biz istediğimiz sürece de bu böyle devam edecek. Tabii sizlerle birlikte. Daha nice nice nice senelere diyorum ve balonları çoğaltmak için söz veriyorum.
İrem.
